Vandaag stond op VRT NWS een berichtje over een merkwaardige archeologische vondst. Bij opgravingen in de rand van Tongeren is een Romeinse dakpan gevonden, met daarop de afdruk van een hondenpoot.

Naar aanleiding van mijn blog ‘Naar de opera in het Colosseum’ ontving ik nogal wat reacties die duidelijk maken dat heel wat mensen de betekenis van het Colosseum niet meer kennen. Niet alleen is het besef van de gruwel van de gladiatorengevechten en de publieke terechtstellingen afwezig. Ook als betekenisdrager van het Christendom is het Colosseum onbekend. Onder meer was er iemand van oordeel dat ondanks dat kruisbeeld het Colosseum nooit als herdenkingsplek in gebruik was.

Bij het brede publiek zijn de Bollandisten nauwelijks bekend. Ik heb het in mijn vorig leven zelf ervaren hoe beperkt de kennis over dit oudste wetenschappelijke genootschap van België is. Men moet al een echte ingewijde zijn. Het genootschap werd opgericht door de jezuïeten en houdt zich bezig met hagiologie, het beschrijven en de teksteditie van de heiligenlevens. De naam verwijst naar de jezuïet Jean Bolland (1596-1665) die de basis legde. Deze worden gebundeld in de Acta Sanctorum, waarvan het eerste deel verscheen in 1643.

Wie de machtige grafpijler van de Secundinii in het centrum van Igel passeert, kan er enkel met bewondering naar kijken. Het drieëntwintig meter hoge monument, bekroond met een adelaar met oorspronkelijk wijd gestrekte vleugels, werd tijdens de 1ste helft van de 3de eeuw, in opdracht van de gebroeders Lucius Secundinius Aventinus en Lucius Secundinius Securus, opgericht voor henzelf alsook voor hun reeds eerder overleden familieleden.

Het Colosseum te Rome is altijd één van mijn favoriete monumenten geweest. Telkens als ik er kom, loop ik er eens binnen, de geschiedenis opsnuiven. Vanop één van de bovenverdiepingen heb je een schitterend zicht op de triomfboog van Constantijn en de tempel van Venus en Roma waarlangs de Romeinen eertijds over de Via Sacra richting de boog van Titus en het Forum Romanum wandelden.

Naar aanleiding van de cijfers omtrent de herkomst van de Belgische bevolking, die het Bureau voor statistiek bekend maakte, vond onder meer de extreem rechtse politicus Tom Van Grieken het nodig wat te tweeten over omvolking en het gevaar ervan voor onze Vlaamse cultuur. Over wat gaat het? De recentste cijfers tonen aan dat 23,4% van de Vlaamse bevolking zelf van buitenlandse origine is of een ouder van buitenlandse herkomst heeft. In Antwerpen loopt dat cijfer op tot 52,6%, in Brussel zelfs tot 74,3%. Het is onze twitteraar daarbij klaarblijkelijk ontgaan dat Antwerpen de moederstad is van een wereldhaven en Brussel van het Europees parlement en nog wat andere internationale instellingen en bedrijven.

Telkens ik in Rome kom passeer ik wel ergens de muur van Aurelianus. Eén van de meest indrukwekkende stukken ligt aan de Porta San Sebastiano waar de Via Appia Rome verliet. Of de Porta San Paolo die ook wel de Porta Ostiensis wordt genoemd vlak bij de befaamde Piramide van Cestius. 

De archeologen die het thermopolium in Pompeï vonden, suggereren dat er kip en gans op het menu stond. Maar zij vonden geen kippenbotjes terug, wel botfragmenten van eend, varken, en geit evenals vis en schelpdieren in potten van aardewerk. Hoe dan ook, kip gold als een echte delicatesse, zo zagen wij reeds in 'Een kippige kwestie'. Maar haantjes van het landhoentype zorgden even vaak voor vermaak ! 

Het haantje op de toog keek naar twee vette ganzen die daar gekeeld en wel lagen.  Misschien waren het ganzen van de Morini die zo befaamd waren voor hun ganzenlevers. Plinius de Oudere, (N.H.10.53-54) vertelt hoe zij te voet van Frans-Vlaanderen naar Rome werden gedreven alvorens zij jammerlijk aan hun einde kwamen. 

Al enkele dagen circuleert in de media het nieuws dat archeologen in Pompeï een nieuw thermopolium hebben ontdekt. Enfin, tegenwoordig zouden wij spreken van een afhaal-Romein of een take away of iets in die zin. In al de berichten wordt het menu, dat men er kon bestellen, uitvoerig besproken. Mijn oog viel echter op het haantje op de toog.

Sedert het einde van het Berlusconi-bewind gebeuren er weer veel mooie dingen in Pompeï. Grootscheepse restauraties moeten de antieke stad aan de voet van de Vesuvius opnieuw in volle glorie laten schitteren. Enkele jaren geleden ontdekten Italiaanse archeologen er een prachtig nieuw fresco met de voorstelling van Leda en de zwaan. 

Charles Drybergh is voor vele kunstliefhebbers een nobele onbekende. Deze Oostendse kunstschilder was een autodidact. Hij was het prototype van de “peintre maudit”. Maar vooral was hij een begenadigd kunstenaar waarvan het werk veel te weinig bekend is.