Omstreeks 100 na Christus stierf in Wels Chartius, de zoon van Tadagunus, op 35 jarige leeftijd. Zijn grafstele, die erg verweerd is, is opgevat als aedicula, een tempeltje. De grafsteen heeft een zogenaamde puntgevel en wordt bekroond door een zware kroonlijst. In de driehoekige lijst boven het opschrift bevindt zich een gehurkte, naar links kijkende adelaar met uitgespreide vleugels. Op de drievoudige lijst liggen twee zeepanters (?). Het opschrift is afgeboord door twee zuilen met meervoudige basis en Corinthisch kapiteel. Op het sokkelbeeld staat de overleden ruiter afgebeeld. Hij zit met geheven werpspies op een paard, dat naar rechts springt.
D(is) M(anibus) / Chartius / Tadaguni (filius) / eques al(ae) Aug(ustae) / sing(u)l(aris) natione Tunger an(norum) XXXV / Valens Ianuari(i) filius h(eres) f(aciendum) c(uravit)
Aan de goden en de geesten van het hiernamaals. Chartius, zoon van Tadagunus, ruiter van de ala Augusta, singularis, Tunger van geboorte, 35 jaren oud. Valens, zoon van Ianuarius, de erfgenaam heeft het laten maken.
Chartius deed dienst in de ala Augusta. De naam Augusta werd vaak als een eretitel aan een eenheid geschonken, maar men vindt hem vaak ook als zelfstandige naam. In sommige gevallen treedt de eretitel ‘Augusta’ in de plaats van de oorspronkelijke naam. Na verloop van tijd lagen in de verschillende provincies meerdere alae Augustae zonder een verdere specificering. Ook in Noricum, en meer bepaald in Virunum, was een ala Augusta gelegerd.
Chartius had in het leger zijn strepen verdiend. Hij was als singularis uit de ala Augusta naar de staf van de procurator van Noricum gedetacheerd. De singulares van een provincie werden geselecteerd uit de auxilia van het provinciale bezettingsleger en behoorden tot staf van de gouverneur .
foto: Ortolf Harl