In Jeruzalem is archeologie een middel om Palestijns land in te nemen, zo schrijven Ine Roox en Lucia Admiraal in De Standaard van 25 januari 2024. Archeologie kan op verschillende manieren misbruikt worden. In het geciteerde artikel leggen de beide auteurs terecht de juiste accenten wanneer zij in de huidige context vooral de nadruk op de onrechtvaardigheid en het menselijke leed leggen.
Maar er is ook het probleem van de oudheidkunde als wetenschap. De Israëlische archeoloog Yonathan Mizrachi wijst er op dat Jeruzalem een stad is met duizenden jaren geschiedenis en bovendien van cruciaal belang voor drie wereldgodsdiensten. De archeologische campagnes in de wijken van Palestijns Oost-Jeruzalem dienen puur om de joodse claim op dat stadsdeel te versterken. De archeologische opgravingen moeten het joods verhaal meer bestaansrecht geven, ten nadele van de Palestijnse aanwezigheid, die gemarginaliseerd wordt.
Dat betekent dat de oudheidkunde als wetenschap moet wijken voor de politieke doelen van de Israëlische overheid. Het uiteindelijke resultaat is dat dit onderzoek per definitie onbetrouwbaar is, onherstelbare schade aan het historisch onderzoek toebrengt en de Israëlische archeologie in het algemeen compleet ongeloofwaardig maakt.