Vandaag stond op VRT NWS een berichtje over een merkwaardige archeologische vondst. Bij opgravingen in de rand van Tongeren is een Romeinse dakpan gevonden, met daarop de afdruk van een hondenpoot.
Op zich is een dergelijke vondst niet zo merkwaardig. Zo ver ik mij kan herinneren werden op Romeinse dakpannen al sporen allerhande aangetroffen, dus ook van honden. De Gallo-Romeinen legden die dakpannen in de zon te drogen, en ja, dan gebeurde het wel eens dat er een hond over liep.
Aan het formaat van de afdruk te zien, moet het een nogal een kanjer van een hond geweest zijn. En dat is wel merkwaardig. Ook de nagels van de hond staan in de afdruk. Op het eerste gezicht heeft de pootafdruk een lengte van minstens 8 centimeter. En dan vraag ik mij af het geen pootafdruk van een wolf kan zijn geweest? Een pootafdruk van een wolf gelijkt op die van een grote hond. Hij is 8 tot 10 centimeter lang, wel wat meer ovaal en ook wat meer ruimte tussen de tenen. Ook zijn de nagels scherper bij een wolf. Maar ik moet toegeven, het verschil tussen een pootafdruk van een wolf en van een hond zien is geen simpele zaak.
Er zijn in Europa nog regio’s waar mensen al eeuwenlang met wolven in hun nabijheid leven. Wolven zijn voorzichtige beesten. Zij die onnodige risico’s mijden, leven het langst. Daarom vermijden zij de mensen. Het vermijden van mensen betekent echter niet dat zij de menselijke omgeving ontwijken. Een wolf die ‘s nachts of overdag in de buurt van dorpen loopt gedraagt zich normaal. En zo is misschien ergens in de 2de eeuw n.C. een wolf over deze nog niet gedroogde dakpan gewandeld. Mijn hoofd wil ik er echter niet op verwedden!
Foto: Archeologiebureau Aron