Charles Drybergh is voor vele kunstliefhebbers een nobele onbekende. Deze Oostendse kunstschilder was een autodidact. Hij was het prototype van de “peintre maudit”. Maar vooral was hij een begenadigd kunstenaar waarvan het werk veel te weinig bekend is.
Charles Drybergh schilderde zowel figuratief en expressionistisch als lyrisch-abstract. Ten gevolge van zijn depressies vernietigde hij veel van zijn voege werken. Zijn werk werd vanaf 1968 beïnvloed door de pop art. Hij gebruikte psychedelische, schrille kleuren en zocht zijn inspiratie in tijdschriften, publiciteit en persfoto’s. Tijdens Dryberghs laatste creatieve jaren, van 1973 tot de vroege jaren tachtig, verdween de kleur en maakte die plaats voor het pure zwart-wit.
In een kleine kring van kunstliefhebbers kreeg Charles Drybergh grote waardering. Maar, door zijn tragisch leven, brak hij nooit door. Periodes van ziekte afgewisseld met overdadig gemengd gebruik van alcohol, tabak en geneesmiddelen en haast voortdurende financiële moeilijkheden hebben zijn loopbaan geremd. Hij heeft talrijke belangrijke exposities gehad waaronder in het Museum voor Schone Kunsten te Oostende in 1965, in het Paleis voor Schone Kunsten te Brussel in 1966 en in 1957 en 1961 in de Zodiaque te Brussel. In 1994 wijdde het Provinciaal Museum voor Schone Kunsten in Oostende een belangrijke retrospectieve aan deze 'vergeten' kunstenaar.
Charles Drybergh ontving talrijke prijzen waaronder de Prix Olivetti (1961), de Jonge Belgische Schilderkunst (1961), de Grote Prijs van de Stad Oostende voor Schilderkunst (1961) en de Prix de la Critique, Musée des Beaux Arts, Charleroi ( 1968). Zijn werk is vertegenwoordigd in enkele belangrijke verzamelingen: Verzameling Thomas Neirynck (KBS); Koninklijke Musea voor Schone Kunsten, Brussel; MU.Zee, Oostende; Belfius-collectie, Brussel; Collectie Vlaamse Gemeenschap.
Foto: Charles Drybergh, olie op papier, 1978